Koud wilde het niet worden in de winter van 2007: dagen lang kwamen de temperaturen boven de 10 graden uit.
Na een hete zomer in 2006 en een erg warm najaar ging de (relatieve) hitte gewoon verder.
In de winter betekent warm weer echter wel dat het wordt veroorzaakt door een westcirculatie, die als het spoor dient voor een depressietrein met de nodige passages van regen en wind.
Niet anders dus in januari 2007, waarin het vrijwel iedere dag ook stevig bleef waaien en ook wel minimaal een bui of langere tijd regen viel.
Dit leverde natuurlijk al niet het meest prettige weer op, maar het zou nog meevallen vergeleken met de storm die met de westcirculatie richting West-Europa werd meeleverd.
De experts van het weer hadden de naderende stormdepressie al dagen in de smiezen en er volgde tijdig een weeralarm voor donderdag 18 januari 2007.
Duitsers geven depressies en stormen namen, zoals ze ook altijd doen bij orkanen, deze storm zou de naam "Kyrill" gaan dragen.
Op 17 januari waaide het al hard en met de wind mee haalde ik op mijn mountainbike makkelijk ruim 40 kilometer per uur.
De krachtige wind bleef hier vrijwel 36 uur staan, maar de passage van de storm (vooral het koufront) zou uiteraard voor extra windvlagen gaan zorgen.
Overdag trekt de storm over Nederland en zorgt voor windstoten tot 130 kilometer per uur, veel regen en desondanks een hoge januaritemperatuur van 13 graden.
Logischerwijs zijn de gevolgen overal te merken.
Voor miljoenen euro's schade, veel ongelukken en ook maar liefst 7 dodelijke slachtoffers in Nederland.
Iin de rest van Europa kostte de storm helaas nog veel meer mensenlevens..
In Gemert is het hoogtepunt van de storm in de vroege avond, wanneer het koufront passeert, met fikse rukwinden.
Ook in hier vallen gewonden: twee personen worden geraakt door rondvliegende dakplaten.
Daarnaast had de brandweer het erg druk met alle omgewaaide bomen en andere gevaarlijke situaties.
Ook de volgende dagen kon de brandweer en de gemeentedienst zijn lol op met het opruimen van afgewaaide takken, omgevallen bomen en andere rotzooi.
Een weekje later ging ik de ATB-route van Gemert fietsen en hier was geen beginnen aan: overal moest ik zigzaggen tussen de omgeaaide bomen.
Tot ik bij de Stippelberg aankwam en op de singletracks de bomen in de volle lengte over de smalle paadjes lagen en ik maar omdraaide, om via wat andere paden richting huis te crossen.
Wanneer je nu de ATB-route rijdt zie je nog altijd de gevolgen van de storm: vooral in de Stippelberg liggen de bomen nog, maar ze zijn van het parcours geschoven of vormen een nieuwe bocht.
Totdat de natuur deze vanzelf een keertje heeft verteerd, of er een nieuwe storm passeert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten