Vaker was het somber weer of vielen er met kil weer de nodige buien.
Halverwege juli begon het weer toch voorzichtig op te knappen.
Dit ging niet helemaal zonder "problemen", want eens het echt warm werd kwamen er in de onstabiele atmosfeer alweer buien tot ontwikkeling.
Op zaterdag 17 juli kreeg de zon langere tijd ruimte om het land goed warm te stoken.
Voor het eerst in weken werd de dertig graden-grens dan ook overschreden, iets dat dan ook niet zonder gedonder zou kunnen aflopen.
Het KNMI had dit al dagen in de smiezen en was die dag al met een weeralarm gekomen om de zonminnende burger er op te attenderen dat de barbecue niet zonder goed naar de luchten te staren kon worden ontstoken.
In de hitte was ik met mijn neefje naar een modelvliegtuigjesgebeuren gegaan en nadat deze vliegtuigjes een tijdje konden losgaan in de hete lucht begon de lucht te betrekken.
Terwijl deze alsmaar donkerder kleurde werden de spullen gauw ingepakt.
De lucht die naderde zal ik nooit meer vergeten.
Pikzwart, met groen en een indrukwekkende wolkenformatie die het einde der tijden leken aan te kondigen.
De lucht leek zelfs te kolken en in staat om heel Boerdonk en omgeving te verslinden.
Wat volgde was een heerlijk verkoelende tropische onweersbui.
Ik was op zich wel een beetje teleurgesteld dat de wolken zo gevaarlijk en indrukwekkend oogden, maar de bui eigenlijk amper wat voorstelde.
Toen deze bui eenmaal voorbij was klaarde het vrij vlug ook weer op en volgde er een koelere, maar zonnige avond.
Op veel plekken viel de bui op zich wel mee, maar plaatselijk vinden er altijd wel ergens randverschijnselen plaats ,zoals wolkbreuken en schade door waarschijnlijk een windhoos in Breda.
In die tijd had ik zelf nog geen camera, dus doen we het met mooie plaatjes, door anderen geschoten op 17 juli 2004.
De onderste is op Extrema, waar het feest een gratis toevoeging kreeg qua beats en vuurwerk, gelukkig zonder ongelukken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten